رجعت

مفهوم رجعت:
«رجعت» در لغت به معنای «بازگشتن به سوی دنیا» است.
( – فرهنگ عمید: ۵۲۲/۱٫ )
و در اصطلاح عبارت است از :
«بازگشت بعضی از مؤمنان و بعضی از کافران به این دنیا، بعد از ظهور امام زمان ( علیه السلام ) ».
( – مجمع البحرین: ۳۳۳/۴ . )
از جمله اجماعیات و ضروریات مذهب شیعه، حقیقت رجعت است، یعنی پیش از قیامت، در زمان حضرت مهدی (عج) و بعد از آن حضرت، جمعی از مؤمنان خالص و جمعی از کافران خالص. و به عبارت دیگر جمعی از نیکان بسیار نیک و ( – نورالثقلین: ج ۴، ص ۱۰۰ . )
جمعی از بدان بسیار بد، به دنیا بر می گردند.
خوبان و نیکان و مؤمنان خالص به دنیا بر می گردند برای اینکه با دیدن دولت ائمه ( علیهم السلام ) : دیده هایشان روشن گردد ومقداری از جزای خوبی هایشان در دنیا به آنها برسد.
و بدان و کافران محض، به دنیا بر می گردند برای اینکه به عقوبت و عذاب دنیوی برسند. و دولتی که نمی خواستند به اهل بیت ( علیهم السلام ) : برسد را مشاهده کنند، و همچنین برای اینکه شیعیان از ایشان انتقام بگیرند.
و سایر مردم در قبرها می مانند تا روز قیامت محشور شوند. چنانچه در احادیث بسیار وارد شده که رجوع نمی کند در رجعت مگر کسیکه ایمان خالص داشته و یا کافر محض باشد، امّا سایر مردم به حال خود باقی می مانند، تا روز قیامت.
( – بحارالانوار: ج ۵۳، ص ۳۹، ح ۱٫ )